កម្ពុជា ៤ ខេត្ត​ត្រូវ​បាន​ដាក់​ជា​តំបន់​អភិវឌ្ឍ​ត្រីកោណ​ឥណ្ឌូចិន (ប្រកាស​ផ្លូវការ​នៅ​ឆ្នាំ​១៩៩៩)

ទឹកដីខ្មែរ ៤​ខេត្ត គឺខេត្តរតនគីរី មណ្ឌលគីរី ស្ទឹងត្រែង និង​ក្រចេះ ត្រូវ​បាន​ដាក់​ជា​តំបន់អភិវឌ្ឍ​ត្រីកោណ​ឥណ្ឌូចិន (Indo-China Development Triangle)។ វៀតណាម​ជា​អ្នក​ទទួល​បន្ទុក​ខាង​រៀបចំ​ប្លង់មេ (Master Plan) ឥណទាន បច្ចេកទេស និង ចាត់​ចែង​កិច្ចការ​ទាំង​អស់​ក្នុង​តំបន់ Indochina Development Triangle ហ្នឹង។
ក្រោយ​មក តំបន់​អភិវឌ្ឍ​ត្រីកោណ​ឥណ្ឌូចិន ក៏​ប្រែ​ឈ្មោះ​ត្រឡប់​ត្រឡិន ប្តូរ​​ឈ្មោះ​ជា តំបន់​អភិវឌ្ឍន៍​ត្រីកោណ កម្ពុជា-ឡាវ-វៀតណាម (CLV = Cambodia, Laos, Vietnam)។ គេ​បំបាត់​ឈ្មោះ «ឥណ្ឌូចិន»​ចោល ប្រហែល​ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​ចេញ​មុខ​ពេក ព្រោះ​វៀតណាម​ធ្វើ​ជា​បងធំ ធ្លាប់​បាន​រៀបចំ​បង្កើត​ផែនការ «សហព័ន្ធ​ឥណ្ឌូចិន» ចាប់​តាំង​ពី​​ពាក់​កណ្ដាល​ទសវត្ស​ ឆ្នាំ​១៩៣០ មក​ម្លេះ។
ដូច្នេះ រឿង​ឈូសឆាយ​ដីធ្លី កាប់​ឆ្ការ​ព្រៃឈើ គឺ​ជា​កិច្ចការ​បងធំ​វៀតណាម ត្រូវ​ធ្វើ​ព្រោះ​ខេត្តរតនគីរី ជា​ឧទាហរណ៍ បាន​បញ្ចូល​ជា តំបន់​អភិវឌ្ឍ​ត្រីកោណ​ឥណ្ឌូចិន​បាត់​ទៅ​ហើយ។
រដ្ឋាភិបាល​នៃ​ប្រទេសទាំង​៣ បាន​ព្រម​ព្រៀង​គ្នា​ថា ពលរដ្ឋ​ប្រទេស​ទាំង​៣ ក្នុង​បំបន់​នេះ អាច​ចេញ​ចូល​ដោយ​មិន​ចាំបាច់​ឆែកឆេរ លើ​លិខិត​ឆ្លង​ដែន​អី​ទៀត​ទេ។ ទំនិញ ផលិតផល ធនធាន​នានា និង​ដឹកជញ្ជូន មិន​ចាំបាច់​មាន​លិខិត​អនុញ្ញាត​អី​ដែរ។
គប្បី​រំលឹក​ឡើង​វិញ ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​ឆាប់​ភ្លេច​ពេក​ថា កម្ពុជា​គឺ​​ជា​​ហត្ថលេខី​លើ សន្ធិ​សញ្ញា​សន្ដិភាព​មិត្តភាព និង​សហ​ប្រតិបត្តិការ​ រវាង​កម្ពុជា​វៀតណាម ដែល​ចុះ​ហត្ថលេខា​ថ្ងៃ​ទី ១៨ ខែ​កុម្ភៈ ឆ្នាំ​១៩៧៩។ ការអនុវត្ត​តាម​សន្ធិ​សញ្ញា​នេះ កម្ពុជា និង​វៀតណាម ជា​សម្ព័ន្ធមិត្ត​គ្រប់​ផ្នែក ទាំង​អស់។ ជា​ប្រវត្តិសាស្រ្ដ កម្ពុជា និង​វៀតណាម ជា​អ្នក​ធ្លាប់​បាន​តស៊ូ​ជាមួយ​គ្នា ចាប់​តាំង​ពី​ឆ្នាំ​១៩៣០ មក ដើម្បី​បង្កើត​សហព័ន្ធ​ឥណ្ឌូចិន ដែល​នៅ​ក្នុង​អំឡុង​ទសវត្ស ​ឆ្នាំ១៩៧០ កែ​ប្រែ​ឈ្មោះ​ជា មិត្តភាព​ពិសេស​(?)។
បញ្ជាក់៖ គ្មាន​ពលរដ្ឋ​កម្ពុជា​ណា ចេញ​ចូល​ក្នុង តំបន់​អភិវឌ្ឍ​ត្រីកោណ​ឥណ្ឌូចិន បាន​ទេ រហូត​មក​ដល់​សព្វថ្ងៃ។ ក្នុង​តំបន់​នោះ ត្រូវ​បាន​វៀតណាម បញ្ជូន​ពលរដ្ឋ​រប​ស់ខ្លួន មក​រស់​នៅ​ដោយ​គ្មាន​អភិវឌ្ឍ​អ្វី​ទាំង​អស់ ពោលគឺ​មាន​តែ​កាប់​បំផ្លាញ​ព្រៃឈើ​ខ្មែរ ប្រមូល​ធនធាន​ធម្មជាតិ និង រុករក​រ៉ែ ជាដើម។
សម្រួល​អត្ថបទ​ដោយ​លោក ម៉ែន ណាត) / ២២ វិច្ឆិកា ២០១៦